Dit is Madonna Lenaert, die het kruispunt van verschillende werelden verkent, grenzen laat vervagen en vaagheden concreet maakt. Lachend laten we onze hersenen kronkelen over maatschappelijk (on)aanvaardbare kaders terwijl we reflecteren over toekomstplannen en seks met de pizzabezorger.
’We zijn allemaal onderhevig aan patriarchale indoctrinatie, iets waar trans personen zich denk ik beter van bewust zijn dan cisgender personen. Mensen voelen zich goed als ze kunnen beantwoorden aan de verwachtingen die op hen gelegd worden, vaak zonder zich daar bewust van te zijn. Ik stelde onlangs de vraag op sociale media wanneer mannen zich man voelen en vrouwen vrouw:
de antwoorden waren enorm interessant maar lagen ook enorm in lijn met stereotype beelden waar we mee opgroeien. Diezelfde relatie tussen het onbewuste en onze gevoelswereld kunnen we ook linken met porno. We fantaseren bijvoorbeeld over seks met de pizzabezorger, omdat dat een dominant script is in porno. Maar wel abstract, onbewust en persoonlijk verlangen schuilt daar onder? Misschien is je persoonlijke verlangen wel om seks te hebben met iemand die je niet kent, met iemand in een uniform of met iemand uit een andere sociale klasse. Porno voedt ons voorgekauwde scripts, waardoor we contact verliezen met de bron van ons seksueel verlangen. Hetzelfde zie ik gebeuren bij gender. Gender is voor mij iets abstract, maar we zitten vast in fantasie en script. In de media, op straat en in popcultuur krijgen we de hele tijd eenzijdige vrouwelijke/mannelijke script over ons heen; die vertalen we naar onze eigen beleving - het dominante beeld wordt ons verlangen, en wordt vrouwelijkheid/mannelijkheid op een enge manier beleefd, zonder in vraag te worden gesteld.’
Dansend met de schaduw van taal en inhoud horen we dezelfde melodieën, helder en ruisloos: 'Hoe is het mogelijk dat de pers erin slaagt om zoveel opinieschrijvers te laten schrijven of programma's te laten maken over iets dat ze niet weten, over iets dat ze niet ervaren.
De verantwoordelijkheid van de pers moet erin liggen om nuance te brengen. Geen eenzijdige standpunten maar onderzoek wat juist is, fout of ambigu. Als iemand zegt dat het buiten regent en de andere spreekt dat tegen dan moet een journalist naar buiten gaan en kijken of het regent.'
We zitten gevangen in een eindeloze beweging waar activisten heel veel strijd en verzet leveren om andere manieren van denken en leven te introduceren en eenmaal die denkwijzen maatschappelijk aanvaard worden, vergeten we het veelkoppige monster dat verslaan werd, de opofferingen, hardheid, destructie en zelfs gewelddadigheid die nodig waren om iets te bereiken.
'Denk aan de aidscrisis. Er was geen hulp, geen medicijnen, ze lieten het gewoon gebeuren. Wij kunnen ons nu niet voorstellen dat mensen écht hebben moeten vechten om de publieke opinie en de overheid te overtuigen om te helpen terwijl mensen doodgingen aan AIDS. In de VS en ook in Frankrijk zijn er echt zotte protesten geweest waarbij gebouwen van pharma industry werden binnengevallen, met rode verf besmeerd werden; mensen zijn echt heel ver moeten gaan in hun verzet. Ik zou graag ooit onderzoeken hoe dat mechanisme werkt dat het werk van activisten uitwist.’
Die inzichten zijn knooppunten van kennis, bouwstenen voor de toekomst, “If I have seen further it is by standing on the shoulders of giants”, Isaac Newton.
Instagram : @madonna.lenaert
Tekst : Biem D'hondt
Foto : Marijn Achten
Comments