Lien | Sonderling en wij spreken af in O.666 in Oostende. Lankmoedig staan we stil voor een open sluisbrug terwijl de tijd hinderlijk snel voorbij tikt. Tot we in de file achter ons ‘de Lada’ ontdekken en op dat exact moment een berichtje krijgen dat ze wat later zal zijn want, die brug. O.666 is eigenlijk gesloten, maar we worden toch joviaal verwelkomd. Door het raam flikkeren de silhouetten van boten en industrie. Buiten schijnt de zon.
Dit is @sonderling.be, toekomststrateeg. Het is de eerste keer dat ik mee mag reizen met een time traveler. We praten over toekomstgeletterdheid, Schrödingers kat, ‘omgekeerd’ dictatorschap -dat is voor een volgend interview- en het crashen met haar Royal Enfield Bullet op de Rohtang Pass.
In haar boek ‘Off-Grid Adventures’ lees je over haar avonturieren, weg van het ingesleten pad. En nee, de titanium plaat in haar arm doet de screening detector op de luchthaven niet afgaan.
’Ik ben creatief strateeg en toekomstonderzoeker. Als mens hebben we de neiging om de toekomst als hele kleine variaties van het heden te zien. Onze verbeelding wordt beperkt door onze persoonlijke veronderstellingen en sjablonen van hoe de wereld werkt. Grote veranderingen komen vaak tot stand door vele kleine ingrepen, met een onzichtbare aanloop en belangrijke nazorg. Ik wil deel uitmaken van de volgende verandering en wil als padvinder de mogelijkheden exploreren.
Als kind was ik liever onzichtbaar en wou ik vooral geen conflict veroorzaken. Maar soms moet je je mond wél opentrekken want als je zwijgt, verandert er niets. Ik wist op voorhand dat m’n coming out moeilijk zou zijn, dus heb ik gewacht tot ik op kot zat. Na m’n coming out viel het heteronormatieve kader weg. Maar wie was ik dan eigenlijk wél? Niemand verwachtte nog die standaard dingen van me dus dan heb ik het maar in het extreme getrokken. Ik zie het leven als een soort van ‘wat als?’ of ‘waarom niet?’. Daardoor is mijn verhaal is nu helemaal abnormaal. (Lacht)
Waarom zou ik niet zelf naar de Zuidpool kunnen reizen, waarom zou ik niet zelf kunnen kiezen hoe de toekomst eruit kan zien? Rutger Bregman schrijft dat we allen de morele ambitie hebben om te beslissen waarin we exact onze tijd, energie en middelen gaan investeren. Je kunt toch niet anders dan voorbij die holle jobs? Vanuit m’n achtergrond als communicatiestrateeg leerde ik behavioral design toepassen. Wat doe je met die kennis? Zorgen dat er meer auto’s verkocht worden? Dan investeer ik mijn creativiteit liever in gezondheid, mobiliteit en duurzaamheid.
Als je een goeie interventie wilt ontwerpen dan moet je in principe 7 generaties verder denken. Regeneratie is de term die ik gebruik bij lezingen omdat die voorbij duurzaamheid gaat. Duurzaamheid is schadebeperkend, regeneratie is herstellende groei. Dan ben je meteen ook uit die (de)growth discussie, gaan economische groei en effectieve milieubescherming samen of niet? Herstelgroei gaat over regeneratieve landbouw, schonere lucht, groei van leven. Het gaat over de ‘zoöperatieve’, waar zelfs de belangen van de zee een plaatsje aan de bestuurstafel krijgen, naast een ‘coöperatieve’, waar de mens centraal staat.
Tot nog toe hebben we vooral naar de afgrond gekeken. Maar je moet voorbij de bocht durven dromen ook al zie je niet wat daarachter ligt. Waarom slagen we daar zo moeilijk in? Ik probeer het dominante narratief te verbreken door het alternatief aantrekkelijker te maken. Niet door bommen te gooien maar door nieuwe deurtjes in hoofden open te zetten. Je probeert duidelijk te maken dat dé toekomst niet vastligt. Dat er nog tal van opties zijn. Pas als er genoeg mensen anders denken moet de markt mee verschuiven.
Ik hou ervan als dingen op hun kop gezet worden en er ruimte is om te experimenteren. Soms kan ik behoorlijk obsessief zijn als ik iets in mijn gedachten heb. Ik verdiep me dan volledig in wat ik wil bereiken. Als freelancer kan ik makkelijker spontaan een zijweg inslaan om dichter bij mijn doel te komen. Tijdens de gesprekken bij Sea Women Expeditions, de vrijwilligersorganisatie van vrouwen die zich inzet voor het herstel van het oceaanleven (Lien is er tijdens een poolexpeditie gaan snorkelen tussen orka’s), vroegen ze me hoe comfortabel ik was in open water met grote dieren. Ik zei ‘ça va’ maar ik had nog nooit in m’n leven gedoken of met grote zoogdieren gezwommen! (Lacht) Daarna ben ik nog snel met een drysuit in het zwembad van Merelbeke gaan oefenen, maar ik wist in mijn hoofd dat ik die mentale klik wel zou kunnen maken. Omdat ik aan de mooie kanten van die dieren denk. Niet aan het gapend gat van de oceaan onder me.
En ja, ik heb zwaar last van het imposter syndroom. (Lacht) Die momenten van opperste kwetsbaarheid en onzekerheid, die schrik ‘om door de mand te vallen’. Toch durf ik steeds vaker ruimte in te nemen, als dat een verschil kan maken.
Met regeneratie naar bedrijven trekken is niet de meest conflictvrije keuze voor een conflictvermijder. Maar mijn visie mag ook bestaan, naast alle andere.
Lien De Ruyck is de auteur van het boek : 'Off-Grid Adventures', reiziger, toekomst- en regeneratiestrateeg. Ze heeft ook een 2 wekelijkse nieuwsbrief, inschrijven kan via : www.regenerativefutures.eu
Instagram : @sonderling.be
Tekst : Biem D'hondt
Foto : Marijn Achten
Comments