Dit is Angelo Tijssens, meestal gay, soms ook gewoon een scenarist.
Samen dwalen we door z'n labyrint, hart kloppend om de Minotaurus te slachten en de rode draad te vinden. De Minotaurus is kwaadheid, kwaadheid op de politiek, op verdrukking, op alle aandacht die naar foute systemen en mensen gaat. "Zelfs als Lukas Dhont en ik een film maken over een bijna onmogelijke vriendschap tussen twee jongens dan komt dat vanuit een kwaadheid omdat wij dat verhaal nooit hebben gekregen, 98% van de verhalen in de media gaan daar ook niet over."
Z'n tocht voelt niet als een missie naar roem, succes en rijkdom, maar als een andere schakel in de keten van z'n wezen, de odyssee van iemand die gaf en verloor en nog wat gaf, om dan wat verloren ging te mixen en te (her)gebruiken.
Hij laat de wereld zien uit de ogen van de minderheid, vanuit de persoon die het moeilijk heeft, hij geeft fragiliteit een gezicht. Het resultaat is empathie. Voor een keer gaat het niet over de (homo)haters en nazi’s en hun perspectief maar word je ingezogen in de wereld van de personages zelf. Als je een bondgenoot wilt worden dan zijn hun films een goede plek om te beginnen.
"Ik voel dat ik in wie ik ben en wat ik doe zeer comfortabel ben, maar ik weet ook dat dat niet altijd zo geweest is. Als prille puber in Blankenberge zat ik helemaal vast in de heteronormatieve samenleving. Heteroseksualiteit was gelijk aan neutraliteit. De gay mensen op tv gingen ofwel dood aan aids, werden vermoord of waren variété figuren. Seksuele oriëntatie en gender kunnen niet los van elkaar gezien worden. Non-conform zijn aan heteroseksualiteit gaat daar samen met non-conform zijn aan dominante gender normen; moest ik dan Jimmy B worden? Die gedachte dat de gay community ook gaat over mensen die boeken schrijven, documentaires maken, in het onderwijs staan, achter de vuilkar lopen of bij de bakker werken is pas veel later binnengesijpeld. Nu ben ik soms opzettelijk wat zichtbaarder of wat luider (we praten verder over glitter oogschaduw) want vroeger hoorde ik dikwijls ‘ik wist niet dat je gay was’. Tegenwoordig counter ik dat met, ‘ach zo, vertel eens’ en dan voel je dat mensen oncomfortabel zijn, dat vind ik dan heerlijk.”
"Ik denk dat veel mensen uit een minderheid eenzaamheid ervaren. Het gevoel en besef dat je niet alleen bent is een grote stap naar vrijheid. Ik leef van het praten over wat mij frustreert in de wereld, over discriminatie, racisme, het klimaat, LGBTQIA+ thema's. Wie ik ben valt voor een deel samen met m'n werk. Hoe meer je weet, hoe minder je het kunt 'ontweten', je bewustzijn wordt steeds groter en de triggers blijven ook steeds komen. Ik weet dat ik als witte cis man veel meer privileges heb dan pakweg een zwarte trans vrouw en mijn bek opentrekken om die dan ook te gebruiken is het minste wat ik kan doen. Soms is dat ook complex, want je wilt natuurlijk niet voor anderen spreken. Ik heb een platform en een behoorlijke echochamber en dus ook een verantwoordelijkheid. Al zo'n tien jaar geleden schreven we met Ontroerend Goed castings uit voor mensen met een niet-Europese achtergrond, omdat de meeste mensen die uit toneelscholen komen te wit zijn. (kwaad) We moesten daarvoor naar Londen trekken om acteurs van kleur te vinden. Er komt gelukkig wel verandering, maar te traag. En dat willen we mee versnellen: als je mensen zoals jij op het podium ziet, dan denk je misschien sneller: hé, ik kan daar ook staan, dit is óók voor mij een valabele optie. Als je dat wilt tonen aan een publiek van pakweg veertienjarige jongeren in een school in Brussel, dan moet je dat niet doen met een toffe flyer, dan moet je daarnaar handelen.
Als we mensen van kleur hebben gecast, dan spelen die ook niet ‘de zwarte persoon’. Hoe ze eruitzien is eigenlijk maar een bijgedachte in de voorstelling, maar een hele belangrijke voor ons en het publiek. Ik heb vroeger vaak gastrollen in series gedaan en op een gegeven moment kreeg ik de vraag om het ‘gay’ personage te komen spelen. Het is heel vervelend om enkel tot dat kleine element van mijn ruime identiteit gereduceerd te worden."
“Hoe comfortabeler ik mij voel, hoe minder barrières ik zelf ervaar om te praten over de obstructies die er nog voor anderen zijn. Het werken met wie ik wil, het voelen dat die meerdere stemmen ook één stem vormen, met Lukas of met Ontroerend Goed, versterken dat nog.
Als je al onze stemmen samentelt is dat een serieus koor. Lukas gebruikt zijn nog veel ruimere platform om geld in de zamelen voor LGBTQIA+ Le Refuge Bruxelles/Het Opvanghuis in Brussel. Ik zie dat heel veel collega’s dat ook doen. Ali Abbasi heeft net ‘Holy Spider’ gemaakt en er gaat geen interview voorbij zonder dat hij praat over de vrouwen in Iran. Ik ben absoluut geen rare uitzondering en sta niet in de woestijn te roepen, we zijn met veel. Het is tijd dat we de taart herverdelen.”
Angelo Tijssens is scenarist, auteur van 'De Randen', co-scenarist van @girl_thefilm en @closebylukasdhont, board member bij @deauteurs, mede bezieler van @ontroerend_goed en teacher bij @schoolofartsgent
Tekst : Biem D'hondt
Foto : Marijn Achten
Comments